Termin zawarcia sakramentu małżeństwa prosimy uzgodnić w kancelarii jak najwcześniej – jednakże w naszej parafii termin ślubu można ustalić maksymalnie na następny rok!
Formalności związane z zawarciem sakramentu małżeństwa należy załatwić nie wcześniej niż 3 miesiące i NIE PÓŹNIEJ NIŻ MIESIĄC PRZED ŚLUBEM.

 
 

Dokumenty, które należy dostarczyć:


Świadectwo chrztu świętego (metryka chrztu)
Podobnie, jak w przypadku innych sakramentów, wymagane jest świadectwo chrztu. Powinna znaleźć się na nim adnotacja, że dana osoba jest stanu wolnego. Metryka taka ważna jest 6 miesięcy.

Świadectwo bierzmowania
W przypadku gdy chrzest i bierzmowanie miały miejsce w tej samej parafii, adnotacja o bierzmowaniu znajduje się w metryce chrztu. W  innych sytuacjach trzeba pobrać świadectwo bierzmowania z parafii, w której sakrament ten był udzielony.

Dowody osobiste
Dokumenty konieczne do potwierdzenia tożsamości narzeczonych.

Świadectwo szkolnej katechizacji przedmałżeńskiej
Świadectwo (dyplom) wystawione po zakończeniu szkolnej katechizacji przedmałżeńskiej na poziomie szkoły ponadgimnazjalnej lub świadectwo (dyplom) ukończenia kursu przedmałżeńskiego organizowanego w parafii. Ww. świadectwa wystawia podmiot, który był ich bezpośrednim organizatorem. Jeśli ktoś nie ukończył tego kursu może to uczynić w naszej parafii (RAZ W ROKU NA JESIENI).

Zaświadczenia konkordatowe z Urzędu Stanu Cywilnego
Są to dokumenty, które zawierają dane osobowe narzeczonych oraz potwierdzają brak przeszkód małżeńskich, opisanych w polskim prawie. Zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa wydawane przez kierownika Urzędu Stanu Cywilnego narzeczeni mogą uzyskać w dowolnym urzędzie w Polsce, niezależnie od zameldowania. Do wystawienia zaświadczeń potrzebne są dowody osobiste oraz opłata skarbowa, którą na ogół wnosi się w kasie danego Urzędu (nie ma konieczności przedkładania odpisu aktu urodzenia). Powyższe zaświadczenie z dniem 1 marca 2015 r. ważne jest sześć miesięcy, a nie tak jak dotychczas trzy miesiące.

Indeks spotkań dla narzeczonych
W trakcie pierwszego spotkania w kancelarii parafialnej narzeczeni otrzymują  specjalne indeksy zawierające skrócony katechizm, modlitwy, świadectwa spowiedzi przedmałżeńskich i  ukończenia „Spotkań dla narzeczonych”.  W trakcie rozmowy duszpasterskiej przed ślubem narzeczeni zwracają do parafii zaświadczenie o odbytej spowiedzi i zakończeniu udziału w „Spotkaniach”. Zgodnie z „Instrukcją o przygotowaniu do małżeństwa i życia rodzinnego w Diecezji Płockiej” z dnia 2 lutego 2010 roku spotkania te są obowiązkowe. Treść tego dokumentu znajduje się także na stronie internetowej www.metanoia.com.

Dane świadków
Zaleca się, aby były to osoby, które mogą przystąpić do komunii świętej.
 
 

Częste pytania


W jakim wieku można wziąć ślub kościelny?
Zgodnie z prawem kanonicznym oraz prawem państwowym wymagany wiek do zawarcia małżeństwa wynosi 18 lat.

Kto może zostać świadkiem ślubu?
Świadkiem może zostać osoba pełnoletnia, zdolna do czynności prawnych.

Czy świadkowie muszą być osobami wierzącymi i praktykującymi oraz czy powinni przed ślubem przystąpić do sakramentu pokuty?
Nie ma takich wymogów wobec świadków. Ponieważ jednak ślub jest ceremonią religijną, byłoby wskazane, aby świadkowie byli ludźmi wierzącymi i przystąpili w czasie uroczystości ślubnej do Komunii Świętą Nie jest to jednak warunek konieczny.

Czy osoba, która wcześniej zawarła jedynie ślub cywilny, a potem rozwiodła się, może zawrzeć małżeństwo sakramentalne?
Tak, jednak tylko za zgodą ordynariusza miejsca (biskupa diecezjalnego, wikariusza generalnego bądź wikariusza biskupiego). Pisemną prośbę o takie zezwolenie kieruje odpowiednio wcześniej proboszcz wraz z narzeczonymi.

Czy ceremonia ślubna może odbywać się poza kościołem?
Właściwym miejscem sprawowania sakramentu jest świątynia. W wyjątkowych wypadkach, chcąc w ten sposób zorganizować ceremonię ślubną, trzeba uzyskać w Kurii Diecezjalnej dyspensę od formy kanonicznej zawarcia małżeństwa.

Czy śluby mogą być zawierane tylko w sobotę, czy też istnieje możliwość zorganizowania uroczystości w inne dni tygodnia?
Rzeczywiście, śluby najczęściej zawierane są w sobotę, ze względów praktycznych. Następny dzień – niedziela – jest wolny od pracy, dlatego też nie ma problemów z organizacją uroczystości weselnej. Nie ma jednak przepisu, który regulowałby, w jakim dniu tygodnia można zawrzeć małżeństwo. Wyjątek stanowią piątki, jako tzw. dni pokuty - poświęcone pamięci o Męce i Śmierci Chrystusa. Chcąc zorganizować ślub lub wesele w piątek, należy poprosić o dyspensę zwalniającą z pokutnego charakteru tego dnia (czyli o pozwolenie na zabawę i spożywanie pokarmów mięsnych).

Czy Msza święta ślubna, jeśli odbywa się w sobotę wieczorem, może zadośćuczynić obowiązkowi uczestnictwa we Mszy Świętą niedzielnej?
Tak, ale pod dwoma warunkami. Warunek pierwszy, to godzina Eucharystii. Nie może być ona odprawiona wcześniej niż o godzinie 16.00. Warunek drugi, to formularz Mszy Świętą, czyli teksty używane do jej odprawienia. Winien być on wzięty z niedzieli przypadającej następnego dnia.
 
 
 

Spotkania dla narzeczonych


Spotkania odbywają się w niedziele o godzinie 14.00 w dużej sali budynku z lewej strony plebanii. Kurs obejmuje 4 spotkania w cztery kolejne niedziele. Każde ze spotkań trwa około 2 godziny zegarowe. Prosimy nie mylić „Spotkań dla narzeczonych” z kursem przedmałżeńskim organizowanym w ramach ostatniej klasy szkoły ponadpodstawowej.


W związku z sytuacją epidemiczną w kraju spowodowaną koronawirusem SARS-CoV-2 (COVID-19) spotkania dla narzeczonych odbywają się w formie zdalnej.

Osoby zainteresowane prosimy o kontakt z Centrum Psychologiczno-Pastoralnym METANOIA w Płocku.
LINK
 
 

Ważne! Muzyka i śpiew na ślubie


Instrukcja o przygotowaniu do małżeństwa i życia rodzinnego w Diecezji Płockiej


Nr 338 / 2020

Wprowadzenie

1. Chrystus zaszczycił swoją obecnością zaślubiny w Kanie Galilejskiej, a przez wstawiennictwo Maryi pomógł nowożeńcom w ich owocnym przeżyciu (por. J 2, 1-11). Radość zaślubin nowych małżonków jest od wieków radością całej wspólnoty Kościoła. Przez swoją miłość małżeńską pragną oni ukazywać miłość Chrystusa-Oblubieńca do Jego Oblubienicy-Kościoła. Ten ważny dzień zawarcia sakramentu małżeństwa wymaga właściwego przygotowania narzeczonych.
2. Troskę o sakrament małżeństwa wyraził już zwołany przeze mnie 43. Synod Płocki, który w trzech dokumentach poruszył kwestię właściwego przygotowania do ślubu[1]. Pozostają one ważne i aktualne. Doświadczenie wizytacji pasterskich, obserwacje Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Płockiej, Wydziału ds. Rodzin Kurii Diecezjalnej Płockiej i Referatu do spraw Muzyki Kościelnej i spraw Organistowskich, uwagi księży dziekanów i dekanalnych duszpasterzy rodzin oraz wielu kapłanów i wiernych świeckich przynoszą wciąż nowe spostrzeżenia, które domagają się uregulowania, ujednolicenia i doprecyzowania, co należy czynić, a czego unikać podczas przygotowania i sprawowania sakramentu małżeństwa w Diecezji Płockiej.
3. Celem niniejszej instrukcji jest podkreślenie wielu dobrych praktyk, ale też jasne wskazanie nieprawidłowości w poprawnym sprawowaniu sakramentu małżeństwa. Troska o to jest zadaniem nie tylko biskupa, ale także wszystkich kapłanów i wiernych świeckich. Wymaga ona jednomyślności i współdziałania, aby nie powodować wśród wiernych zdziwienia czy mylnego wrażenia, jakoby pewne czynności czy praktyki były zakazane w jednej parafii, a dozwolone w innej. Korzystając z bogactwa tradycji diecezji, wydobywamy z jej skarbca „rzeczy stare i nowe” (por. Mt 13, 51).


Czas i miejsce zawierania sakramentu małżeństwa


4. Jak wskazuje rytuał, sakrament małżeństwa może być zawierany w każdym czasie, poza wskazanymi dniami liturgicznymi. Zakazane jest sprawowanie małżeństwa w Wielki Piątek Męki Pańskiej i w Wielką Sobotę. Co do wesela jednak, zgodnie z IV przykazaniem kościelnym, należy uświadomić nowożeńcom, że w czasie całego okresu Wielkiego Postu należy powstrzymać się od zabaw. Co do piątków, w wykładni tegoż przykazania Konferencja Episkopatu Polski przypomniała: „Nowelizacja zapisu czwartego przykazania nie zmienia w niczym dotychczasowego charakteru każdego piątku jako dnia pokutnego, w którym katolicy powinni «modlić się, wykonywać uczynki pobożności i miłości, podejmować akty umartwienia siebie przez wierniejsze wypełnianie własnych obowiązków, zwłaszcza zaś zachowywać wstrzemięźliwość» (zob. kan. 1249-1250). Wyjątkiem są jedynie przypadające wtedy uroczystości. Jeśli zatem w piątek katolik chciałby odstąpić ze słusznej przyczyny od pokutnego przeżywania tego dnia, winien uzyskać odpowiednią dyspensę”[2]. Urządzanie wesel w piątki wymaga zatem postarania się o stosowną dyspensę[3].
5. „Zwyczajnym i zalecanym miejscem sprawowania celebracji sakramentu małżeństwa jest kościół jako miejsce poświęcone i przeznaczone do sprawowania liturgii. Zezwolenia biskupów na inne rozwiązania mają charakter indywidualny, są wyjątkowe i powinny takimi pozostać ze szczególnie poważnych przyczyn. Nie należy zezwalać na zawieranie małżeństwa poza miejscem świętym bez poważnej przyczyny, której nie mogą stanowić racje natury komercyjnej czy wynikające z ekstrawagancji, próżności lub naśladowania zwyczajów obcych tradycji katolickiej”[4].

Liturgia sakramentu małżeństwa

6. Małżeństwo zasadniczo winno zawierać się podczas Mszy św. Należy więc uświadomić nowożeńcom, w jaki sposób mogą ubogacić liturgię sakramentu, w porozumieniu z księdzem proboszczem i organistą, wybierając odpowiednie osoby do odczytania czytań mszalnych, śpiewu psalmu responsoryjnego (psałterzystę), przedstawienia wezwań modlitwy powszechnej czy też przyniesienia darów ofiarnych.
7. Wielu wiernych ma wątpliwości, czy ich udział we Mszy św. obrzędowej w sobotę jest równoznaczny z wypełnieniem obowiązku niedzielnego, który normuje Kodeks Prawa Kanonicznego: „Nakazowi uczestnictwa we Mszy św. czyni zadość ten, kto bierze w niej udział, gdziekolwiek jest sprawowana w obrządku katolickim, bądź w sam dzień świąteczny, bądź też wieczorem dnia poprzedzającego” (kan. 1248 § 1). XLIII Synod Płocki reguluje: „Stąd również i tzw. Msza Święta ślubna sprawowana w sobotę wieczorem (zwykle nie wcześniej niż o godzinie 16.00) może zadośćuczynić obowiązkowi uczestnictwa we Mszy Świętej niedzielnej jedynie wówczas, gdy jest ona Mszą Świętą niedzielną, połączoną z udzieleniem sakramentu małżeństwa. W praktyce oznacza to, że formularz tej Mszy Świętej (czyli teksty modlitw i czytania biblijne podczas niej używane) jest wzięty z niedzieli przypadającej następnego dnia”[5]. Dotyczy to w szczególności Niedziel Adwentu, Wielkiego Postu i Okresu Wielkanocnego oraz uroczystości przypadających w niedzielę. W przypadku Niedziel Okresu Zwykłego i Okresu Narodzenia Pańskiego można skorzystać z formularza Mszy obrzędowej za nowożeńców, o ile sakrament małżeństwa nie jest sprawowany podczas cotygodniowej parafialnej Mszy niedzielnej. Stosownie do okresu liturgicznego należy wykonać hymn Chwała na wysokości Bogu oraz złożyć Wyznanie wiary (po modlitwie powszechnej). W Niedziele Okresu Zwykłego i Okresu Narodzenia Pańskiego, gdy nie sprawuje się Mszy obrzędowej, wykonuje się czytania z odpowiedniej niedzieli, jednak jedno czytanie można zaczerpnąć z rytuału sakramentu małżeństwa. Podczas Mszy sprawowanej z formularza za nowożeńców należy korzystać z czytań zawartych w Obrzędach sakramentu małżeństwa[6].
8. Ksiądz proboszcz winien zadbać o to, aby w czasie liturgii były używane aktualne i schludne księgi liturgiczne. Dotyczy to zwłaszcza Lekcjonarza mszalnego oraz rytuału Obrzędy sakramentu małżeństwa.
9. Jeśli małżeństwo sprawuje się w czasie Mszy św., małżonkowie mają prawo przyjąć Komunię św. pod dwiema postaciami, najlepiej z darów konsekrowanych w czasie tejże Mszy.
10. Należy pamiętać, że zgodnie z księgą Obrzędów sakramentu małżeństwa w czasie Mszy za nowożeńców opuszcza się Akt pokuty, a po modlitwie Ojcze nasz należy odmówić odpowiednie błogosławieństwo nowożeńców, po czym przechodzi się do wezwania: Pokój Pański niech zawsze będzie z wami, następnie mówi się: Przekażcie sobie znak pokoju, opuszczając inne modlitwy[7].
11. W czasie przekazywania znaku pokoju kapłan powinien zachować umiar. Może przekazać go nowożeńcom, nie powinien zaś opuszczać prezbiterium[8].

Śpiewy i muzyka

12. Śpiew, który wyraża wiarę ludu Bożego, jest ważną i integralną częścią liturgii[9]. Szczególnie podczas liturgii obrzędowych obserwuje się dziś zbyt dużo śpiewu solowego albo śpiewu chóru lub scholi, co powoduje bierne uczestnictwo wiernych. Należy tak układać repertuar pieśni, by wierni mogli je wspólnie śpiewać z użyciem dostępnych środków do wyświetlania tekstów albo specjalnie przygotowanych tekstów drukowanych.
13. Właściwy dobór śpiewów oraz osób śpiewających jest nierzadko powodem niepotrzebnych dyskusji w kancelariach parafialnych. Nie każdy śpiew, który podoba się narzeczonym, nadaje się do wykonywania w czasie liturgii sakramentu małżeństwa. Ponieważ sprawujemy sakrament małżeństwa i Najświętszej Eucharystii, które są oficjalnym publicznym kultem Kościoła, w trakcie celebracji należy posługiwać się tylko i wyłącznie zatwierdzonymi pieśniami liturgicznymi, przeznaczonymi do liturgii. Dlatego w trosce o piękno liturgii, w oparciu o praktykę naszej diecezji zarządzam, że w czasie liturgii Mszy św., także ze sprawowaniem sakramentów i sakramentaliów, można korzystać z repertuaru pieśni, dostępnego w następujących śpiewnikach kościelnych (także w ich wcześniejszych wydaniach):
Karol Mrowiec (red.), Śpiewnik liturgiczny, Lublin 1998;
Jan Siedlecki, Śpiewnik kościelny, wyd. XLI, W. Kałamarz CM, A. Ziółkowski CM (red.), Kraków 2015[10];
Gizela M. Skop (red.), Exsultate Deo. Śpiewnik mszalny, wyd. X, Kraków 2010
oraz pieśni i utwory muzyczne z listy, zatwierdzonej przez Diecezjalną Komisję Muzyki Kościelnej.
14. Wielowiekowa tradycja Kościoła zawsze za pierwszy śpiew liturgii rzymskiej uważała chorał gregoriański, z którego skarbca także należy czerpać w sprawowaniu liturgii sakramentu małżeństwa. W tym kontekście powinno się zwrócić szczególną uwagę na śpiew starożytnego hymnu Veni, Creator Spiritus (O, Stworzycielu, Duchu przyjdź), aby był wykonywany poprawnie i, jeśli okoliczności za tym przemawiają, po łacinie oraz w całości.
15. W repertuarze wokalnej muzyki solowej lub chóralnej należy korzystać tylko z utworów przeznaczonych do użytku liturgicznego. Nie wolno wykonywać żadnych utworów o charakterze świeckim, piosenek religijnych albo muzyki popularnej[11].
16. Psalm responsoryjny może wykonywać tylko jedna osoba, stojąc na ambonie. Nie należy tego śpiewu powierzać kilku osobom, scholi lub chórowi[12].
17. Zgodnie z instrukcją Konferencji Episkopatu Polski oprócz organów „mogą rozbrzmiewać w liturgii także inne instrumenty. Jednak nie każdy instrument odpowiada godności świątyni i jest w jednakowym stopniu zdatny do wzmacniania ducha modlitwy. Nie wolno używać w liturgii instrumentów przeznaczonych do wykonywania muzyki świeckiej (np. gitara elektryczna, perkusja, fortepian, syntezator)”[13].
18. Muzykę instrumentalną – na pierwszym miejscu organową – wolno wykonywać przed rozpoczęciem śpiewu na wejście (śpiewu na wejście nie wolno opuścić), podczas przygotowania darów, po wykonaniu śpiewu na Komunię, jeśli rozdzielanie Komunii św. nadal trwa (śpiewu na Komunię nie wolno opuścić), w ramach uwielbienia po Komunii św. oraz po zakończeniu Mszy św. Utwory wykonywane podczas liturgii winny pochodzić z kościelnego skarbca muzyki sakralnej i odpowiadać charakterowi poszczególnych części Mszy św. Nie wolno wykonywać utworów pochodzenia świeckiego, zarówno dawnych, jak i współczesnych[14]. Ponadto należy zachować właściwe proporcje pomiędzy muzyką instrumentalną a śpiewem, by nie wykluczyć wiernych z udziału we wspólnym śpiewie.
19. W czasie rozmowy narzeczonych z duszpasterzem w kancelarii parafialnej należy poruszyć temat śpiewu i jego wykonawców pamiętając o tym, że pierwszeństwo należy się zawsze organiście, za którego utrzymanie odpowiedzialni są także wierni zawierający sakrament małżeństwa. Należy im uświadomić, że ofiary składane przy okazji ślubów, chrztów i pogrzebów to często główne źródło utrzymania organistów.
20. Inni muzycy, zarówno wokaliści, jak i instrumentaliści mogą być dopuszczeni do wykonywania śpiewów i muzyki w czasie liturgii jedynie w porozumieniu z księdzem proboszczem oraz z organistą i tylko wówczas, gdy ukończyli Kurs Liturgiczny dla pełniących posługę muzyczną w liturgii.
21. Ponadto, „muzyka w liturgii ma być wykonywana wyłącznie «na żywo». Niedopuszczalne jest stosowanie tzw. automatycznych organistów. Muzyka odtwarzana elektronicznie nie może zastępować gry na instrumentach lub śpiewu zgromadzonych” [15]. Dlatego też zabronione jest wykorzystywanie w liturgii jakichkolwiek nagrań, np. jako akompaniamentu dla śpiewu lub solowej gry na instrumencie.

Dekoracja kościoła

22. Pod wpływem środków społecznego przekazu, filmów i innych sposobów komunikacji rozpowszechniło się wśród niektórych wiernych błędne przekonanie, jakoby dekoracja kościoła była jednym z najistotniejszych elementów przygotowania do sakramentu małżeństwa. Szczególnie pod wpływem protestanckich ceremonii zaślubin wielu katolików zaczęło ustawiać w kościołach różnego typu bramy, szpalery ze sztucznych kwiatów czy świec albo innych materiałów. Należy uświadamiać wiernym, szczególnie podczas rozmowy w kancelarii parafialnej przy okazji zgłaszania ślubu, że dekoracja kościoła ma wyrażać podniosłość uroczystości, ale nie powinna być przesadna ani kiczowata. Najważniejszą przestrzenią, w której sprawowana jest Msza św. oraz obrzędy sakramentu małżeństwa jest prezbiterium oraz znajdujący się w nim ołtarz i to tam należy skupić uwagę uczestników.
23. Wiele kościołów, zwłaszcza starszych, posiada piękne ornamenty, malowidła i inne elementy architektury. Nie wymagają one tym samym dodatkowego ozdabiania. Wystarczające jest – jak to słusznie czyni wiele par nowożeńców – zadbanie o estetyczną dekorację kwiatową ołtarza, ambony i innych miejsc prezbiterium. Godną pochwały jest praktyka, by te żywe kwiaty zostawały w kościele na niedzielę, podczas której duszpasterze dziękują nowym małżonkom za ten ich dar na rzecz parafii.
24. Zabrania się ustawiania dodatkowych świec czy to wzdłuż nawy kościoła, czy w innych jego miejscach. W liturgii Kościoła rzymskiego świece pali się zasadniczo jedynie na ołtarzu, w czasie proklamacji Ewangelii, a szczególnie podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu czy procesji. Ustawianie szpaleru świec dla nowożeńców nie ma żadnego uzasadnienia, jest ponadto zagrożeniem bezpieczeństwa uczestników liturgii.
25. Niedozwolone jest także sypanie kwiatami w kościele przed narzeczonymi. Taki gest w tradycji Kościoła katolickiego jest stosowany tylko przed Najświętszym Sakramentem.

Inne wskazania

26. Uroczystość zaślubin sprawowana w świątyni wymaga stosownego, raczej godnego niż wygodnego stroju, zarówno nowożeńców, jak i gości. Odkryte ramiona, zbyt krótkie sukienki i spodnie nie są do pogodzenia z powagą liturgii.
27. Obrączki do ołtarza może przynieść dziecko, może je także podać zakrystianin albo inna, odpowiednio przygotowana osoba.
28. Sugeruje się, aby było dwoje świadków: mężczyzna i kobieta.
29. Należy zachować umiar i rozsądek w wyrażaniu radości podczas wychodzenia nowożeńców z kościoła. Prosi się nowożeńców, aby – jeśli to możliwe – pamiętając także o względach ekologicznych, przekonali swoich gości, by nie używali konfetti, które jest trudne do posprzątania z placu kościelnego, jak i ryżu, który jest pokarmem. Stosowniejszym miejscem niż kościół na użycie takich środków ekspresji, jak np. oklaski, jest sala weselna.
30. Wśród narzeczonych rozpowszechnia się godna pochwały praktyka proszenia gości, aby zamiast kwiatów ofiarowywali im inne przedmioty, np. zabawki, przybory szkolne czy książki, które potem przekazują na cele charytatywne, np. domy samotnej matki czy dzieła Caritas. Warto podjąć z narzeczonymi ten temat podczas Spotkań dla narzeczonych lub rozmowy w kancelarii parafialnej.
31. Osoby, które filmują lub wykonują zdjęcia w czasie ceremonii zaślubin winny mieć właściwe przygotowanie i przed uroczystością przedstawić się księdzu w zakrystii. Powinni także mieć ukończony stosowny kurs, organizowany przez władze kościelne.
32. Zabronione jest używanie dronów wewnątrz kościołów oraz wchodzenie przez fotografów i filmujących na ambony.
33. Tam, gdzie istnieje zwyczaj obchodzenia ołtarza na „ofiarę” przez nowożeńców, należy go zachować. Dotyczy to także zwyczaju zostawiania przez nowożeńców wiązanki ślubnej na ołtarzu dedykowanym Matce Bożej.
34. Księża Proboszczowie, na mocy sprawowanego urzędu, są zobowiązani do szczególnej dbałości o właściwy zapis o zawarciu sakramentu małżeństwa w Księdze Ochrzczonych, w księdze Protokołów przedślubnych, w Księdze Zaślubionych, a także w kartotece parafialnej. Należy to uczynić bez zbędnej zwłoki. Dotyczy to obowiązku powiadamiania proboszcza miejsca chrztu o zawartym małżeństwie kanonicznym (Ne temere) oraz urzędowym, pięciodniowym obowiązku dostarczenia przez proboszcza podpisanego zaświadczenia o zawarciu małżeństwa do Urzędu Stanu Cywilnego[16].

Zakończenie

35. Właściwe i pobożne sprawowanie sakramentu małżeństwa będzie z pewnością zachętą dla innych młodych, aby przemyśleć taki sposób przeżycia tej chwili. Do takiego roztropnego i skromnego przygotowania ślubu zachęca narzeczonych Papież Franciszek: „Zarazem jednak byłoby dobrze, aby wasze wesele było skromne i uwydatniało to, co jest naprawdę ważne. Niektórzy bardziej troszczą się o znaki zewnętrzne, o przyjęcie, o zdjęcia, o stroje, o kwiaty… To są rzeczy ważne w czasie święta, ale tylko wtedy, gdy potrafią wskazywać na prawdziwy powód waszej radości: błogosławieństwo Pana dla waszej miłości. Postarajcie się o to, aby tak jak wino w Kanie, zewnętrzne aspekty waszego święta ujawniały obecność Pana i przypominały wam oraz wszystkim obecnym o źródle i przyczynie waszej radości”[17].
Płock, dn. 10 lutego 2020 r.
Nr 338/ 2020

+ Piotr Libera
Biskup Płocki

Przypisy:
[1] Por. Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, „Źródło i szczyt”. Życie liturgiczne i sakramentalne w Diecezji Płockiej, w: Gdzie jest Bóg, tam jest przyszłość. XLIII Synod Diecezji Płockiej, Płock 2015, s. 93-102, 111-112; Komisja ds. Małżeństwa i Rodziny, Obrona i promocja rodziny w Diecezji Płockiej, w: tamże, s. 128-146; Instrukcja o duszpasterstwie rodzin, tamże, s. 473-478; Instrukcja o przygotowaniu do małżeństwa i życia rodzinnego w Diecezji Płockiej; tamże, s. 479-489.
[2] Konferencja Episkopatu Polski, Uchwała nr 15/364/2014 z dn. 13 marca 2014 r. w sprawie zatwierdzenia IV przykazania kościelnego i promulgacji jednolitego tekstu przykazań kościelnych po ich nowelizacji wraz z wykładnią, w: Okólnik Kurii Diecezjalnej Płockiej 10 (2014), s. 52-54, tu: s. 54.
[3] Por. Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, „Źródło i szczyt”, s. 124.
[4] Konferencja Episkopatu Polski, Stanowisko biskupów polskich w sprawie małżeństwa katolickiego zawieranego poza miejscem świętym(16 kwietnia 2016 r.), n. 27.
[5] Komisja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, „Źródło i szczyt”, s. 104.
[6] Por. Obrzędy sakramentu małżeństwa dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, Katowice 1995, nr 34, 54-56.
[7] Por. Obrzędy sakramentu małżeństwa, nr 77.
[8] Por. Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, n. 82 i 154; Konferencja Episkopatu Polski, Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego (9 marca 2005 r.), n. 33.
[9] Por. Sobór Watykański II, Konstytucja o liturgii świętej Sacrosanctum Concilium, n. 112.
[10] Śpiewnik ks. Jana Siedleckiego podczas 372. Zebrania Plenarnego (14-16 kwietnia 2016 r.) został uznany przez Konferencję Episkopatu Polski jako ogólnopolski śpiewnik liturgiczny.
[11] Por. Święta Kongregacja Obrzędów, Instrukcja Musicam sacram o muzyce w Świętej Liturgii, n. 43 i 63; Konferencja Episkopatu Polski, Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej (14 października 2017 r.), n. 7 i 30g.
[12] Konferencja Episkopatu Polski, Wskazania Episkopatu Polski po ogłoszeniu nowego wydania Ogólnego wprowadzenia do Mszału Rzymskiego (9 marca 2005 r.), n. 14.
[13] Konferencja Episkopatu Polski, Instrukcja Konferencji Episkopatu Polski o muzyce kościelnej, n. 37b.
[14] Por. tamże, n. 7 i 37.
[15] Tamże, n. 40. Powyższe przepisy liturgiczno-muzyczne dotyczą również pogrzebu chrześcijańskiego.
[16] W kwestiach prawnych, dotyczących sakramentu małżeństwa, obowiązujące normy zawiera Dekret ogólny Konferencji Episkopatu Polski o przeprowadzeniu rozmów kanoniczno-duszpasterskich z narzeczonymi przed zawarciem małżeństwa kanonicznego z dn. 8 października 2019 r.
[17] Franciszek, Spotkanie z parami narzeczonych, Watykan, 14 lutego 2014 r.

Prawdziwa miłość małżeńska powinna prowadzić do powstania szczególnej wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej.